“Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω τη ζωή μου και την τέχνη μου”
απο τον “Όρκο του Ιπποκράτη”..
Η Κως , πατρίδα του Ιπποκράτη, είναι το τρίτο σε έκταση νησί της Δωδεκανήσου. Το εύφορο κλίμα της, οι βουνοκορφές με τις καταπράσινες πλαγιές μέσα στις οποίες προβάλλουν παραδοσιακοί οικισμοί με ολόλευκα σπίτια πνιγμένα στα λουλούδια, οι υπέροχες παραλίες με τα κρυστάλλινα νερά, τα μνημεία και η αίγλη του παρελθόντος συνδεδεμένα αρμονικά με τις ανέσεις και την κοσμοπολίτικη αύρα του παρόντος, κάτω από ένα λαμπερό ήλιο που καταυγάζει τις περισσότερες ημέρες του χρόνου αυτή τη γωνιά του Αιγαίου, συνθέτουν την εικόνα του νησιού που τόσο χαρακτηριστικά είχαν αποδώσει χιλιάδες χρόνια πριν οι αρχαίοι μας πρόγονοι: “Μακάρων νήσος”.
Ένα μέρος όπου η αρχαία ιστορία συναντά τον κοσμοπολίτικο τρόπο ζωής, μέρος όπου μνημεία του παρελθόντος στέκονται αγέρωχα στη διάρκεια των χρόνων. Απέραντες πεντακάθαρες παραλίες ξεκουράζονται νωχελικά κάτω από τον ελληνικό ήλιο…
Τα σημάδια του χρόνου και της διαδρομής των πολιτισμών και των λαών που πέρασαν από την Κω είναι ζωντανά μέχρι και σήμερα. Από τη μυθολογική εποχή του Ηρακλή και του Βασιλιά Χάρμυλου και την Ελληνιστική εποχή του Ασκληπιείου, του αρχαίου σταδίου, της αρχαίας αγοράς και του αρχαίου θεάτρου μέχρι τη σημερινή εποχή με τις σύγχρονες υποδομές και τους οικισμούς της φέρουν τα σημάδια πολλών λαών και πολιτισμών.
Το νησί κατοικήθηκε από τους Προϊστορικούς χρόνους. Αποικίστηκε αρχικά από τους Κάρες και στους ιστορικούς χρόνους δέχτηκε Δωριείς από την Αργολίδα. Τον 7ο-6ο αι. π.Χ., η Κως μαζί με τις πόλεις Κνίδο, Αλικαρνασσο, Ιάλυσο, Κάμειρο και Λίνδο, αποτέλεσε τη “Δωρική εξάπολη”. Το 500 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Πέρσες από τους οποίους ελευθερώθηκε το 479 π.Χ. και έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη τον 4ο αι. π.Χ. κυρίως ύστερα από την εγκαθίδρυση της νέας πόλης της Κω (366 π.Χ.) στην Β.Α. ακτή του νησιού, στη θέση της σημερινής πρωτεύουσας. Κατακτήθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο το 366 π.Χ.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το νησί παρήκμασε, αλλά γνώρισε νέα ακμή στους Βυζαντινούς χρόνους. Λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς (11ο αι. μ.Χ.), πέρασε στους Γενοβέζους τους Ενετούς και το 1315 στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη.
Το 1522 κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, ενώ το 1912 περιήλθε στους Ιταλούς. Στις 3 Οκτωβρίου 1943 καταλήφθηκε από Γερμανικά στρατεύματα και στις 9 Μαΐου 1945 πέρασε στα χέρια των Άγγλων. Στις 7 Μαρτίου 1948 πραγματοποιήθηκε η ενσωμάτωση του νησιού με την Ελλάδα. Η πόλη της Κω, κέντρο συνάντησης αρχαίων ελληνικών, δυτικών και ανατολικών πολιτισμών, είναι ένα ανοικτό αρχαιολογικό πάρκο που συμβιώνει αρμονικά με την σύγχρονη αισθητική και τους ζωηρούς ρυθμούς της τουριστικής ανάπτυξης.
Η Κως είχε την ίδια κοινή μοίρα με τα υπόλοιπα δωδεκάνησα όμως σίγουρα έπαιξε ρόλο στην διαμόρφωση του ιδιαίτερου χαρακτήρα της το αρχαίο Ασκληπιείο, το σύντομο πέρασμα των Ιπποτών της Ρόδου, η πάρα πολύ κοντινή απόσταση από την τουρκία και η Ιταλική κατοχή στις αρχές του 20ου αιώνα.
Αρχαιολογικό μουσείο Κω
Το αρχαιολογικό μουσείο της Κω ιδρύθηκε κατά την περίοδο της ιταλικής κατοχής το 1935. Το κτίριο του μουσείου που είναι διατηρητέο, είναι εντυπωσιακό και χαρακτηρίζεται από τους περισσότερους σαν δείγμα του διεθνούς στυλ που άφησε η Ιταλοκρατία στην αρχιτεκτονική στα Δωδεκάνησα σε πάρα πολλά κτίρια. Είναι χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό δείγμα της φασιστικής μνημειακής αρχιτεκτονικής. Στο μουσείο θα δείτε μια πλούσια συλλογή από τα αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν στο νησί και καλύπτουν μια μεγάλη περιόδο από την αρχαιότητα μέχρι τα ύστερωμαικά χρόνια.
Κάστρο της Αντιμάχειας
Το κάστρο της Αντιμάχειας στην Κω, αν και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, είναι πολύ σημαντικό και με πλούσια ιστορία. Το κάστρο το έχτισαν οι Ιωαννίτες Ιππότες για να ενισχύσουν την άμυνα του νησιού καθώς ήταν απρόσβλητο από την θάλασσα.
Η πιο σημαντική ιστορική στιγμή για το κάστρο της Αντιμάχειας ήταν η πολιορκία τον Ιούνιο του 1457 από τους οθωμανούς. 15 Ιππότες και 200 ντόπιοι αντιστάθηκαν αποτελεσματικά για 23 μέρες και ανάγκασαν 16000 τούρκικο στρατό να λύσει την πολιορκία και να φύγει από τη νησί. Ακόμη και σήμερα το κάστρο αντανακλά το ιστορικό του μεγαλείο. Στο εσωτερικό του θα βρείτε τους ναούς της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Νικολάου και τα ερείπια της Παναγίας της Ελεημονήτρας.
Κάστρο της Νερατζιάς
Το κάστρο της Νερατζιάς που ονομάστηκε έτσι από τις νερατζιές που υπήρχαν στον περίβολό του, ενώνονταν με τον οχυρωματικό περίβολο της πόλης της Κω, με μια γέφυρα που σώζεται ατόφια και από κάτω της περνάει η εντυπωσιακός δρόμος με τα φοινικόδεντρα.
Πλάτανος του Ιπποκράτη
Πολύ κοντά στο κάστρο της Νεραντζιάς και στην Αρχαία αγορά της Κω βρίσκετε ένας αιωνό- βιος πλάτανος με ένα τεράστιο κορμό σαν σπηλιά. Η παράδοση τον ονομάζει πλάτανο του Ιπποκράτη γιατί θεωρεί ότι ο πλάτανος αυτός επιζεί από την αρχαία εποχή και στην σκιά του δίδασκε ο Ιπποκράτης.
Ρωμαική οικία Κω – Casa Romana
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα της Κω είναι το αναστηλωμένο Ρωμαικό σπίτι (Casa Romana) ή η Ρωμαική οικία όπως είναι γνωστή. Η Ρωμαική οικία ανασκάφηκε το 1933 όταν ένας μεγάλος σεισμός ισοπέδωσε σχεδόν την Κω. Η διάρκεια της ζωής του υπέροχου αυτού σπιτιού με επισκευές προσθήκες και αναδιαρρυθμίσεις κράτησε τουλάχιστον μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ. Εξαιρετικά είναι τα 3 αίθρια με τα πανέμορφα διώροφα περιστύλια. Το σπίτι διαθέτει και δεξαμενή νερού με ένα υπέροχο ψηφιδωτό που παριστάνει έναν πάνθηρα να κατασπαράζει ένα ελάφι. Τα ψηφιδωτά πατώματα σε όλη την οικία είναι φυσιολατρικά και ανάμεσα τους υπάρχουν παραστάσεις θαλάσσιου βυθού, δελφίνια, τίγρεις και πάνθηρες και ένα καταπληκτικό ψηφιδωτό μιας Νηρηίδας πάνω σε ιππόκαμπο.
Άλλα αξιοθέατα και σημεία ιδαλιτερου ενδιαφέροντος είναι η Αρχαία Αγορά στην πόλη της Κω, το Ρωμαϊκό Ωδείο, ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, ο Ναός του Ηρακλή, Βώμος Διονυσίου, Τζαμί της Λότζιας, Τζαμί Κω, Το Κάστρο του Πυλίου και το Παλαιό Πύλι, η Σπηλιά της Άσπρης Πέτρας, ο Ναός του Απόλλωνα στην Καρδάμαινα, ο Τάφος του Χαρμύλου, ο Παραδοσιακός Μύλος Αντιμάχειας, το Κάστρο της Κεφάλου, ο Άγιος Στέφανος, και πολλά άλλα..
Ιπποκράτης ο Κώος
Να πάμε όμως στην Κω ή να μιλήσουμε για αυτή χωρίς να αναφέρουμε τον πιό σημαντικό της πολίτη θα ήταν ανεπίτρεπτο. Ο Ιπποκράτης ο Κώος είναι ο σημαντικότερος γιατρός του αρχαίου κόσμου, ο θεμελιωτής της επιστήμης της Ιατρικής. Ήταν πρωτοπόρος στην συστηματική ιατρική έρευνα και στην έρευνα για επιστημονικές θεραπείες. Έδινε μάλιστα μεγάλη σημασία στην πρόληψη.
Ο Ιπποκράτης γεννήθηκε στην Κω το 460 π.Χ. και πέθανε το 370 π.Χ. στη Λάρισα. Ήταν γιός του Ηρακλείδη που ήταν κι αυτός γιατρός και της Φαιναρέτης. Η οικογένεια του ανήκε στην ιερατική γενιά των Ασκληπιάδων, μια επαγγελματική συντεχνία της αρχαιότητας όπου τα μυστικά της ιατρικής μεταβιβάζονταν από πατέρα σε γιό. Δάσκαλοι του Ιπποκράτη υπήρξαν ο πατέρας του, ο Σηλυμβριανός Ηρόδικος, ο Αβδηρίτης φιλόσοφος Δημόκριτος και οι σοφιστές Γοργίας και Πρόδικος.
Οι Ασκληπιάδες ασκούσαν την Ιατρική ταξιδεύοντας και τον ίδιο δρόμο ακουλούθησε και ο Ιπποκράτης που πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του ταξιδεύοντας, όχι μόνο στον Ελληνικό χώρο, αλλά και στην Σκυθία, την Περσία και την Αίγυπτο. Η παράδοση θέλει τον Ιπποκράτη να βρίσκεται στην Αθήνα κατά την διάρκεια του μεγάλου λοιμού και να βοηθάει τους Αθηναίους στην αντιμετώπιση του. Πάρα πολλές πληροφορίες για τον Ιπποκράτη δεν έχουμε από πρώτο χέρι. Υπάρχει μάλλον μια εξιδανικευμένη εικόνα που έπλασαν οι μεταγενέστεροι και τον παρουσιάζουν ως τον τέλειο τύπο γιατρού και ανθρώπου, που σημαίνει ότι σίγουρα η προσωπικότητά του είχε κάνει τεράστια εντύπωση στους σύγχρονους του στην αρχαιότητα.
Ο Ιπποκράτης είναι ο ιδρυτής μια ιατρικής σχολής που εφάρμοζε τις αρχές της Ιωνικής επιστή- μης και φιλοσοφίας, ακολουθώντας πιστά τον διαφωτισμό. Η Ιπποκρατική ιατρική δεν είναι μόνο μια φωτισμένη θεραπευτική τεχνική που κληροδότησε στην ανθρωπότητα πολύ σημαντικά ιατρικά κείμενα, αλλά και ένα πλατύτερο πνευματικό κίνημα που γεννήθηκε στο κέντρο της κλασσικής Ελληνικής σκέψης και διαμορφώθηκε με την επίδραση της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας.
Διέδωσε, επίσης, το ανθρωπιστικό του δόγμα: «ωφελέειν ή μη βλάπτειν» (να ωφελείς, ή μην βλάπτεις) και έθεσε ως κορωνίδα των ηθικών αξιών του το περίφημο: «ην γαρ παρή φιλανθρωπίη, πάρεστι και φιλοτεχνίη» (όπου υπάρχει αγάπη για τον άνθρωπο, υπάρχει αγάπη και για την τέχνη).
Για τον Ιπποκράτη, μεγάλος οδηγός ήταν η Μητέρα Φύση. Θεωρούσε την ιατρική άρρηκτα συνδεδεμένη με την φιλοσοφία, γεγονός που τον έκανε να πιστεύει ότι ικανός γιατρός μπορεί να γίνει μόνον ο φιλοσοφικά σκεπτόμενος. Γι’ αυτόν ο γιατρός έπρεπε να είναι μεταξύ άλλων θεοσεβής, φιλάνθρωπος, σεμνός, καθαρός, αφιλοχρήματος, υπομονετικός, ευγενής, εχέμυθος και μετριόφρων.
Το 14ο Ηπατολογικό Συνέδριο λοιπόν που θα γίνει στην Κω απο τις 7 έως τις 10 Μαϊου 2015 ας είναι αφορμή, εκτός των νέων γνώσεων που θα αποκομίσουμε, της συνεύρεσης μας σε ένα τόπο με την προαναφερθείσα μακρά ιστορία αλλά και την ομορφιά του σήμερα, να μπορέσουμε να προβληματιστούμε πως μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στις ρίζες αυτού που θα έπρεπε να είναι το ιατρικό μας λειτούργημα.
Πληροφορίες για το συνέδριο: www.eemh.gr/
Οι πληροφορίες για την Κω αντλήθηκαν απο: www.kwsinfo.gr, www.kos.gr/el/, και el.wikipedia.org/wiki/Κως.
Ο όρκος του Ιπποκράτη
[if !supportLists]1. [endif]Ορκίζομαι στο γιατρό Απόλλωνα και στο Ασκληπιό και στην Υγεία και στην Πανάκεια και σ’ όλους τους Θεούς και τις Θεές, που βάζω μάρτυρες, ότι θα εκπληρώσω τον όρκο μου αυτό και το συμβόλαιο αυτό σύμφωνα με τη δύναμη μου και την κρίση μου.
[if !supportLists]2. [endif]Ότι θα θεωρώ εκείνον που μου δίδαξε την τέχνη αυτή ίσο με τους γονιούς μου, και θα το κάνω κοινωνό του βίου μου, και θα του προσφέρω από τα δικά μου ότι χρειάζεται. Τους απογόνους του θα θεωρώ ως αδέλφια μου και θα τους διδάξω την τέχνη αυτή, αν θέλουν να μάθουν, χωρίς μισθό και χωρίς συμφωνία.
[if !supportLists]3. [endif]Ότι θα μεταδώσω τους επαγγελματικούς κανόνες, τα θεωρητικά μαθήματα και τις υπόλοιπες διάφορες ασκήσεις στους γιούς μου, στους γιούς του δασκάλου μου, και σε μαθητές που θαχουν συνδεθεί μαζί μου με όρκο και συμβόλαιο, κατά τη συνήθεια των γιατρών, και σε κανέναν άλλο.
[if !supportLists]4. [endif]Θα χρησιμοποιήσω τη θεραπευτική δίαιτα μόνο για ωφέλεια των αρρώστων, όσο εξαρτάται από τη δύναμη και την κρίση μου, και θα τους προφυλάξω από κάθε βλάβη κι αδικία.
[if !supportLists]5. [endif]Δεν θα χορηγήσω θανατηφόρο φάρμακο σε κανένα, όσο κι αν παρακληθώ ούτε θα υποδείξω τέτοια συμβουλή. Επίσης δεν θα δώσω σε γυναίκα φάρμακο εκτρωτικό.
[if !supportLists]6. [endif]Αγνή και καθαρή θα διατηρήσω τη ζωή μου και την τέχνη μου.
[if !supportLists]7. [endif]Δεν θα χειρουργήσω οπωσδήποτε αυτούς που πάσχουν από πέτρα, αλλά θα αφήσω την πράξη αυτή σους εξασκημένους
[if !supportLists]8. [endif]Σε όσα σπίτια προσκαλούμαι, θα μπαίνω για το καλό των αρρώστων, κρατώντας τον εαυτό μου μακριά από κάθε θεληματική αδικία ή άλλη διαφθορά και προπάντων μακριά από κάθε αφροδισιακή πράξη σε σώματα γυναικών και ανδρών, ελεύθερων ή δούλων.
[if !supportLists]9. [endif]Όσα δε κατά την διάρκεια της θεραπείας θα δω ή θα ακούσω, ή και πέρα από τις ασχολίες μου στην καθημερινή ζωή, όσα δεν πρέπει ποτέ να κοινολογούνται στους έξω, θα τα αποσιωπώ, υπολογίζοντας ότι αυτά είναι ιερά μυστικά
[if !supportLists]10. Όσο λοιπόν θα τηρώ τον όρκο μου αυτό, και δεν θα τον παραβιάζω, είθε να πετυχαίνω στη ζωή και στην τέχνη μου, έχοντας καλό όνομα πάντοτε ανάμεσα στους ανθρώπους. Αν όμως παραβώ και γίνω επίορκος, τα αντίθετα θα πάθω.