Το Ναύπλιο, η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος, κατά την άποψή μου η γοητευτικότερη πόλη της Πελοποννήσου και από τις ομορφότερες της χώρας, αγαπημένος προορισμός για όλες τις εποχές του χρόνου επιλέχτηκε ως η πόλη που θα φιλοξενήσει το 16ο Πανελλήνιο συνέδριο των ΙΦΝΕ.
Η πόλη με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία και διατηρητέα πολλά ιστορικά της στοιχεία κάνει τον ταξιδιώτη να νιώθει όμορφα καθώς μέσα από τα στενά σοκάκια της μεταφέρεται σε άλλες εποχές ενώ τα δύο ενετικά κάστρα (Παλαμήδι και Ακροναυπλία) στεφανώνουν στην κυριολεξία την πόλη.
Όλη η παλιά πόλη είναι ρυμοτομημένη με σχέδια του Σταμάτη Βούλγαρη από την εποχή του Καποδίστρια, με πρωτοβουλία του οποίου κατασκευάστηκε και ο πρώτος δρόμος με κλασικές, Ευρωπαϊκές προδιαγραφές (οδός Βασ. Κων/νου). Εκεί στην αρχή του μεγάλου δρόμου, σημείο αναφοράς σε κάθε περιήγηση στην πόλη, έχτισε το σπίτι του ο ίδιος ο Καποδίστριας γνωστό ως «παλατάκι» που κάηκε στα 1929.
Ο «Μεγάλος Δρόμος» (οδός Βασ. Κων/νου) κεντρικός πεζόδρομος της πόλης που την διασχίζει σχεδόν ολόκληρη καταλήγει στην, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά Ιταλικής Piazza, Πλατεία Συντάγματος. Εδώ βρίσκεται ένα σημαντικό βενετσιάνικο κτίριο που κτίστηκε ως οπλοστάσιο το 1713 και από το 1930 φιλοξενεί το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βουλευτικόν, όπου στεγάστηκε το 1ο κοινοβούλιο του νεοσύστατου ελεύθερου Ελληνικού κράτους, ενώ σήμερα φιλοξενεί το Ωδείο και το Παλιό Τζαμί.
Στην συμβολή της οδού Τερζάκη με την Βασ.Κων/νου βρίσκεται η πρώτη Στρατιωτική Σχολή της Ελλάδος (1829). Στην ίδια περιοχή βρίσκεται η Πλατεία των 3 Ναυάρχων (Κόρδικτον, Δεριγνύ και Χέυδεν) όπου και το άγαλμα του Δ. Υψηλάντη, το πρώτο Ελληνικό Γυμνάσιο (1833) και το πρώτο Φαρμακείο.
Στην διασταύρωση των οδών Πλαπούτα και Συγγρού σώζεται το σπίτι του επικεφαλής της τριανδρίας των Αντιβασιλέων του Όθωνα, Άρμανσπεργκ. Κοντά είναι το Δικαστικό Μέγαρο με ιδιαίτερη ομορφιά, ενώ νοτιότερα συναντάμε το σπίτι του Νικηταρά.
Η βιβλιοθήκη του Πολιτιστικού Συλλόγου «Παλαμήδης» με πολλές χιλιάδες βιβλία επί της οδού Αμαλίας όπου βρίσκονταν τα σπίτια πολλών αγωνιστών του 1821 καθώς την περιδιαβαίνουμε προς την Πλατεία Συντάγματος, το Μουσείο του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, η Μητρόπολη του Ναυπλίου (όπου δολοφονήθηκε από τους Μαυρομιχάληδες το 1831 ο Καποδίστριας) και η Πινακοθήκη είναι από τα σημεία της πόλης που κάθε επισκέπτης επιδιώκει να επισκεφτεί.
Παράλληλη της Βασ.Κων/νου είναι η οδός Σταϊκοπούλου με τα παραδοσιακά ταβερνάκια, που στο τέρμα της βρίσκεται το Μουσείο Κομπολογιού ενώ κάνοντας βόλτα στα γύρω σοκάκια συναντάμε τούρκικες κρήνες και χαμάμ που θυμίζουν την Τουρκική κατοχή και παρουσία στην πόλη αλλά και ιστορικές εκκλησίες.
Η παλιά πόλη έχει σαν σύνορό της προς την θάλασσα τις ακτές Μπουμπουλίνας και Μιαούλη όπου από τις πολλές ταβέρνες και καφέ απολαμβάνει κανείς την υπέροχη θέα προς το μικρό ξερονήσι των Αγ. Θεοδώρων ή Μπούρτζι με το ομώνυμο κάστρο.
Πάνω από την πόλη στον γκρίζο βράχο βρίσκεται το Παλαμήδι, το επιβλητικό κάστρο που από ύψος 216 μέτρα αγναντεύει την θάλασσα και στο οποίο μπορεί να φτάσει κανείς ανεβαίνοντας τα, κατά την παράδοση, 999 σκαλιά (κατ’ άλλους 857) η με το αυτοκίνητο από την ανατολική πλευρά.
Κατασκευάστηκε την περίοδο 1687-1715 από τους Βενετούς και συγκεκριμένα από τον πορθητή Φραγκίσκο Μοροζίνη. Ο σκοπός ήταν να αποτελέσει το κύριο αμυντικό στήριγμα του Ναυπλίου, που ήταν η πρωτεύουσα της Πελοποννήσου. Τότε, θεωρήθηκε μνημείο οχυρωματικής τεχνικής και παρ’ όλο που εθεωρείτο απόρθητο, κυριεύθηκε σχετικά εύκολα από τους Τούρκους το 1715 στον τελευταίο Βενετοτουρκικό Πόλεμο.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης μετά από πολλές προσπάθειες και αποτυχίες, τη νύχτα της 29ης Νοεμβρίου του 1822, οι Έλληνες καταλαμβάνουν το Παλαμήδι με τους οπλαρχηγούς Στάικο Σταϊκόπουλο και Μοσχονησιώτη. ‘Επειτα από λίγο έφθασε ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος ανάγκασε τη φρουρά του Ναυπλίου να συνθηκολογήσει και να παραδοθεί. Στις 30 Νοεμβρίου εορτάζεται η επέτειος της αλώσεως.
Γνωστή και με την τουρκική ονομασία της, Ιτς Καλέ (=εσωτερικό κάστρο) η βραχώδης χερσόνησος της Ακροναυπλίας υπήρξε η αρχαία Ακρόπολη του Ναυπλίου, καθώς κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Αποτελείται από τρία επίπεδα, καθένα εκ των οποίων ήταν κι ένα ξεχωριστό κάστρο. Τα τείχη της έχουν ύψος 85μ., πλάτος 400μ. και μήκος 900 μέτρα.
Το πρώτο τείχος, από το οποίο σώζονται μόνο ερείπια, κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. Στη συνέχεια κατασκευάστηκε ένα φρούριο από τους Φράγκους, την οχύρωση του οποίου ολοκλήρωσαν οι Ενετοί.
Το 1822 οι Τούρκοι παρέδωσαν το κάστρο στον τότε αρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ο οποίος υψώνει στις επάλξεις τη σημαία της ελευθερίας..
Μετά το 1821 χρησιμοποιήθηκε σαν στρατόπεδο αλλά και σαν φυλακή όπου μάλιστα στα 1833 ο Θ. Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε στο κάστρο που ο ίδιος απελευθέρωσε μόλις 10 χρόνια νωρίτερα. Για πολλά χρόνια “φιλοξένησε” αντικαθεστωτικούς και πολιτικούς κρατούμενους. Αργότερα, επί βασιλείας Παύλου του Α’, οι φυλακές αυτές κατεδαφίστηκαν και στη θέση τους ανεγέρθηκε ξενοδοχείο.
Στον λιγοστό μας χρόνο αξίζει να προσέξουμε τα παραδοσιακά μαγαζιά της πόλης αλλά και να ξεκουραστούμε στα πολλά όμορφα καφέ της και τις ταβέρνες που θα συμπληρώσουν με γαστρονομική νότα την βόλτα μας.
Όλα τα παραπάνω όμως είναι εφικτά, στον λιγοστό βέβαια ελεύθερο χρόνο μας, εφ’ όσον αποφασίσουμε να κάνουμε την εγγραφή μας και παρακολουθήσουμε το υψηλού, όπως πάντα, επιστημονικού επιπέδου συνέδριο των ΙΦΝΕ που θα γίνει στο Ναύπλιο 9 με 11 Ιουνίου 2017.